۱۳۸۸ شهریور ۲۸, شنبه

یادش به خیر




راستی که یادش به خیر.....
درست یادم نیست اما آنروز ها زمانی که مردم از شاه بریدن، همه با هم یکی شدند و برای سرنگونی شاه و رژیم خائن او یکدل و یکصدا شده بودند...
راستی که چه شکوه و جلوه ای داشت! با اینکه مردم در آن روز ها برای اولین بار تجربه با هم بودن را آزمایش میکردند چقدر خوب باهم برادر وار دستهایشان تو دست هم رفت و یکصدا فریاد مرگ بر شاه را سر دادند.
دیروز و تمامی روز های سه ماهه قبل هم همانند سالل 57 تمامی مردم باهم متحد شدند و یکصدا مرگ بر دیکتاتور را سر دادند!
تنها فرقی که با آن زمان دارد در آن زمان نیرو های مسلح و پلیس هرگز بر روی مردم آتش نگشودند و به ملت کشی نپرداختند.
آنان هرگز به تجاوز و قتل هم میهنان خود رضایت نداند و ملت را بر هر فرد خائنی ترجیح دادند!
شاید در آن روز ها مردم و بخصوص نیرو های مسلح از غیرت و شرف بیشتر بر خوردار بودند و راضی نمیشدند که برای بدست آوردن پول به هر جنایتی و تجاوزی دست زده و دست بوس هر کس و ناکسی باشند.
این روز ها مردم ما بیشترین آسیب ها را از دست کسانی میبینند که چون چشمانشان دوست میداشتند و احترام به آنها را در حد احترام به اولیای خدا میدانستند.
برادران سپاهی و بسیجی و نیرو های مسلح آنروز براستی با قامتی رشید و دلاور در هر جبهه نبرد اسوه ای بودند از ایمان و صداقت و درستی و...
اما امروز.... برراستی چه شباهتی این بدلی ها با آن فرشتگان و حافظان ایران دارند؟

هیچ نظری موجود نیست: